Забы ся ты, хто ёсць так...
Цураешся, сваёй жа мовы,
Ты, Беларусі, блудны сын,
З даўно зчарсцвелаю душою!
Каб і хацеў, не змог убіць...
У галаву тваю, дзядовы словы
Ты спадчыну сваю забыць,
Ужо даўно, і на зусім, гатовы
Ды толькі гэты генацыд,
Не зможаш, ты, асілець...
І думкі чэрствые, твае,
Так і з табой загінуць!
Свидетельство о публикации №111121210761