(перевод с польского Надежды Далецкой)
Случилось это в городе большом, какой страны, какого языка, неважно.
Тому назад давно (да будет дар благословен рождения из мелочей рассказа,
на улице, в авто записываю в спешке, чтоб не утерять)
А может и не мелочь вовсе, кафе ночное, многолюдно,
Здесь пела каждый вечер славная певичка.
Я здесь посиживал с другими в дыму, в позвякиваньи рюмок,
Мундиры офицеров, галстуки и женщин декольте,
Напевы дикие тех горных мест, фольклор,
И это пение, и горло её пульсирующим стеблем,
Не забываемые через столько лет,
Движенья в танце, смоль её волос и кожи белизна,
И обонянье запаха духов её.
Чему я научился, что познал?
Обычаи и страны, людские жизни, прошлое.
Ни одного упонимания о ней, о том кафе, бесследно всё.
И только тень, и хрупкость, красота её со мною, всегда.
Чеслав Милош. Постоянство
© Copyright: Надежда Далецкая, 2011
Свидетельство о публикации №111112810124
Свидетельство о публикации №111112810124
Рецензии
оригинал
CZESŁAW MIŁOSZ
TRWAŁOŚĆ
To było w dużym mieście, mniejsza z tym jakiego kraju, jakiego języka.
Dawno temu (błogosławiony niech będzie dar wysnuwania opowieści z drobiazgu
Na ulicy, w aucie- zapisuję, żeby nie zgubić).
Może nie drobiazg, bo tłumna nocna kawiarnia,
W której występowała co wieczór sławna pieśniarka.
Siedziałem z innymi w dymie, w brzęku szklanic.
Krawaty, oficerskie mundury, dekolty kobiet,
Dzika muzyka tamtego, pewnie z gór, folkloru.
I ten śpiew, jej gardło, pulsująca łodyga,
Nie zapomniana przez tak długie lata,
Ruch taneczny, czerń jej włosów, biel jej skóry,
Wyobrażenie zapachu jej perfum.
Czego nauczyłem się, co poznałem?
Państwa, obyczaje, żywoty, minione.
Żadnego śladu po niej i tamtej kawiarni.
I tylko cień jej ze mną, kruchość, piękno, zawsze
Надежда Далецкая 28.11.2011 22:13 • Заявить о нарушении
CZESŁAW MIŁOSZ
TRWAŁOŚĆ
To było w dużym mieście, mniejsza z tym jakiego kraju, jakiego języka.
Dawno temu (błogosławiony niech będzie dar wysnuwania opowieści z drobiazgu
Na ulicy, w aucie- zapisuję, żeby nie zgubić).
Może nie drobiazg, bo tłumna nocna kawiarnia,
W której występowała co wieczór sławna pieśniarka.
Siedziałem z innymi w dymie, w brzęku szklanic.
Krawaty, oficerskie mundury, dekolty kobiet,
Dzika muzyka tamtego, pewnie z gór, folkloru.
I ten śpiew, jej gardło, pulsująca łodyga,
Nie zapomniana przez tak długie lata,
Ruch taneczny, czerń jej włosów, biel jej skóry,
Wyobrażenie zapachu jej perfum.
Czego nauczyłem się, co poznałem?
Państwa, obyczaje, żywoty, minione.
Żadnego śladu po niej i tamtej kawiarni.
I tylko cień jej ze mną, kruchość, piękno, zawsze
Надежда Далецкая 28.11.2011 22:13 • Заявить о нарушении