Бэзам веяла, мінулым,
Пацалункам ручая.
Сярод звыклых ды панурых
Адкажы: хто цяпер я?
І не жонка, і не муза,
Можа быць тады змяя?
У зіме і ў вечным леце
Нагадай: ці ж гэта я?
Пагражаў, казаў: "каханка"
Ды абразіў удвая.
Каму трэба буду- Ганка,
Для астатніх жа - змяя.
Мы используем файлы cookie для улучшения работы сайта. Оставаясь на сайте, вы соглашаетесь с условиями использования файлов cookies. Чтобы ознакомиться с Политикой обработки персональных данных и файлов cookie, нажмите здесь.