Абанёленая захадам
ладжу стасункі з усходам,
вясна дорыць сны,
яны - не больш за наступсва моды.
Верная севернаму ветру,
яшчэ не ведаючы хто ён,
як завецца і ці прыйдзе
замаўляю голас яго насуперак крыўдзе.
Безабаронная ў гэткім сонцы
чакаю народжаных у надзелю,
хто птушкам - сподзеў,
а у Бога не верыў.
Ён - адвечны блакіт,
мой уласны мадэрновы сорт пралесак,
усміхаецца на бацькоўскім палетку.
Мы, быццам прывід мінулага, яшчэ пустыя,
таму чакаю а восьмай
ля брамы "Вясна"
пад шыльдаю "У вырай".
***
© Copyright: Ганна Дусь, 2011
Свидетельство о публикации №111101607324
Свидетельство о публикации №111101607324
Рецензии