Ты прабач мне за тое, што у далонях тваіх няма мне цяпла.
Гэта восеньскім ветрам прадула мяне да апошняй касці.
Не спрабуй ты мяне адагрець,бо заносіць па шыю мяне віхура,
Што змяняе халодныя і заліуныя у сэрцы дажджы.
Не шукай больш у вачах маіх света вясёлы прамень.
Хмары цёмныя напэуна яго спаланілі навек.
А вось будзе вясна, і калісці у сонечный дзень
Зноу прыйду да цябе, мой каханы радны чалавек.
Ты прабач...
© Copyright: Пылюка, 2011
Свидетельство о публикации №111092100410
Свидетельство о публикации №111092100410
Рецензии