Я здаўна ня ведаю павагі,
Пад забралам я схаваў душу;
Верны і ўдзячны за ўвагу,
Скрытнасцю я бачнаю грашу.
Я прыйшоў з далёкае мясціны;
Што для люду панцыр мой гарачы?
А кашуля белая пад ім,
І таксама крыж пад ім ня ўбачыш.
Аддаю я грошы бедакам,
І ад коп’яў прыхаваю раны,
Я малюся Богу – не багам,
Лепей звон малітв за песен зманных.
Я здаўна пакінуў сум размовы,
У роце толькі што палын,
Нада мной агромністае мора,
Прад вачыма прыдарожны тын.
Маладзік паказвае нам рог,
Я, паэт, блукаю па прасторы,
І гараць каменнем ля дарог
Майго смутку срэбраныя зоры.
У мяне ляцелі дзіды, стрэлы,
І з мяне смяяліся ўсе дамы.
Позірк маці Божай робіць смелым –
Лепей за прыгожых кветак самых.
Рыцар духу
© Copyright: Афанасий Ботяновский 2, 2011
Свидетельство о публикации №111080202384
Свидетельство о публикации №111080202384
Рецензии
Какое красивое, музыкальное стихотворение!
И мысли зрелые для такого молодого человека.
Браво, Афанасий!
Татьяна Сердюк 17.07.2015 10:24 • Заявить о нарушении
И мысли зрелые для такого молодого человека.
Браво, Афанасий!
Татьяна Сердюк 17.07.2015 10:24 • Заявить о нарушении
Cпасибо, значит, мои занятия на скрипке не прошли даром)
Афанасий Ботяновский 2 17.07.2015 15:36 Заявить о нарушении
Афанасий Ботяновский 2 17.07.2015 15:36 Заявить о нарушении