Чин нафас

          
       ЧИН  НАФАС.

Шундай тишлар кўрдим бир вакт,
Конот ёзиб дололарим устидан
Учар эдим ёш боладай миниб от,
Тошиб мехрим завкланардим ватанимнинг хуснидан.

  Баланд чўкки,тогларимниг оросида кезардим               
  Кўм-кўк воодийларда ўсган гуллар болини ичиб .               
  Зилол сувли,тўлиб-тошган дарёларда сузардим
  Бўйи етган санамлардан гўзал ёримни кўчиб.

Сел келарди ноъра тортиб роса кўклам ойида.
Пангат суви шавулларди, шаволардан тушиб пастга.
Шавкин –сурон кўтарган сел Нуротонинг тогидан
Барк уриб кеб кўшиларди Кўшроботнинг сойига.   

   Киргок бўйлаб сув юзига яппок тошдан,каса-каса отордим,
   Гум жойларин излаб-шунгиб,дўстларим билан    
   Маъза килиб ёкдай  сувдан, офтобга чикиб 
   Иссик кумлар оросида тобланардим,ётордим.

Хамма ёкда яйраб-яшнар богу-чарвогим.
Бэпаён бўб кўкка етар ок-олтинли пахтазорларим.
Кўчат бўлмай илдизларим ўссин,бўлсин деб омон
Мевозорли богларимга сарфлар кучин, лойли тупрогим.

      Серкуёшли ўлкам, аста шамол эсиб швирлаб
      Эслатарди,чин юракдан ёд кил мени унутма.
      Бу эркинлик-болалик шод кунларингни кўп излаб,
      Узокларга, ёт элларга бэпарво бўлиб кетма!

Колдирмагин мени хайротга солиб,
Гомли кунни купайтирма,мэн сенинг онанг.
Бўлмайдиган не керакли одатлар олиб
Куйдирмагин юрагимни,ўз-ўзингдан чекда колиб.

     Лекин,чўчиб уйгондим мен хасратланиб,
     Ненарсалар кўз олдимдан ўтар саллонат.
     Ё, бўлдимикан бу таъсирли риоятларим...
     Оч олдимда хакикатни,кўлла мени улуг коинат.
               
                ( одомий-2007)


Рецензии