На Беларуси Бог живёт

Уладзімір Караткевіч, "На Беларусі Бог жыве"

"На Беларусі Бог жыве",-
Так кажа мой просты народ.
Тую праўду сцвярджае раса у траве
І адвечны зор карагод.

Тую праўду сцвярджае
Упартасць хваль,
І продкаў запавет,
І мовы залатая сталь,
І нашых дум сусвет.

Тую праўду сцвярджае
Усё зноў і зноў
Ўсім лёсам,-
Няхай спакваля,-
У хмарах дубоў,
У вясёлках агнёў
Купальская наша зямля.

І няхай давядзе мне
Іншая кроў,
Што брашу,
Як сабачы сын,-
А няма нідзе
Вярнейшых сяброў
І прыгажэйшых жанчын.

Гэта край раскрытых душ і дзвярэй,
Гэты край -
Твой дом і сабор...
У нас дваццаць з лішнім тысяч рэк,
Адзінаццаць тысяч азёр.

Нам ёсць што піть,
З падмосткаў ліць,
Чым палі свае акрапіць,
А як давядзе, то ёсць нам дзе
І ворага ўтапіць.

І тая памяць жыве не ў царкве,
А ў кожнай жыве галаве:
"На Беларусі Бог жыве..." -
І хай сабе жыве.

А калі Ён шле на нас кару і гнеў,-
Ну што ж,- мы з ім свае:
У вяршыні самых гонкіх дрэў
Маланка б'е.

 ПЕРЕВОД

На Беларуси Бог живет -
Так скажет мой простой народ,
Сверкает там роса в траве
И вечен зорек хоровод.

Ту правду утвердит река,
И предков сказ,
И думы свет
И мощь родного языка.
Ту правду утвердит судьба,
Дубов могучие стволы,
И медленная, как река,
Купальниц светлых ворожба.

Пусть брешет мне чужая кровь,
Не инАче - собачий сын,
Что краше есть места -
Я вновь
Пою и женщин и мужчин,
Что сберегли мой край родной,
Душ дружелюбных и домов.

Здесь и собор мой, и мой кров,
И променять их нет причин.
Нам есть, что есть,
И есть, с кем пить,
И в тысячах озер и рек
Врага сумеем утопить.

На Беларуси Бог живет -
Об этом память не в молве,
Не в церкви .. Беларус -
Кто держит это в голове.

А если гневен нынче Бог,
И молнии и громы шлет -
Мы с ним свои - и свой народ,
Отец накажет - не убъет.