Запавет

                ЗАПАВЕТ
Як сыну гэта перадаць?
Не перадаць такое сыну.
Як навучыць яго спяваць
Над разгаворанай чужынай?
Як навучыць яго любіць
Зямлю Палесся і жанчыну,
Як навучыць цвярозым быць,
Калі сп’янее да Айчыны.

Як сыну гэта перадаць?
Мы даганяем час напэўна,
Хоць кажуць, час не перагнаць,
Ні словам, ні радком , ні спевам.
Бо час ляціць, як птушанё:
Чым шырай крылы – больш імкліва,
Ў далонь удзячным шчанюком
Павек не торкнецца шчаслівы.

Як сыну гэта перадаць?
Як зберагчы сумленным сэрца?
Каб праўнук смела мог сцвярджаць,
Што род вядзе не іншаверцаў.
Што на Палессі ёсць зямля
Крывямі й потамі паліта:
“Пінчук” не зычыў людзям зла,
А жах наводзіў нат забіты.

Аднойчы скажа вораг мой:
“Твой сын зусім, зусім інакшы,
Ён разарваў сабой сувой
І сувязь знішчылася ваша!”
Я не паверу нізашто
Наветам гэтакім ніколі –
Табе я сам даваў, сынок,
Імя прапрадзеда Міколы.

Як сыну гэта перадаць? –
Я перадаць павінен сыну!
Я навучу яго спяваць
Над разгаворанай чужынай.
Я навучу яго любіць
Палескі край, нібы жанчыну,
Я навучу цвярозым быць,
Калі сп’янее да Айчыны.