У натоўпе горада згубіла
Я свае каханні-летуцені.
Засталося сэрцу толькі “была”,
І душы пакінутыя цені
Засталіся. Неяк сарамліва
Пазіраюць зноў на фотаздымкі
Тых хвілін, калі я так імкліва
Да цябе цягнулася ў абдымкі.
У натоўпе горада чакаю
Нечага, што зваліцца з нябесаў.
Я іду, ды штосьці ўсё блукаю
Сярод чыіхсці думак, мар і лёсаў,
Не знаходзячы шукаемага даху,
Пад якім мы новаю вясною
Станем разам без турбот, без страху
За каханнем, нібы за сцяною,
Жыць. І толькі ты адзіны
Будзеш цалаваць мяне начамі.
Толькі б дачакацца той гадзіны,
Калі мы сустрэнемся вачамі
у натоўпе горада...
***
© Copyright: Мэри Мара, 2011
Свидетельство о публикации №111021502552
Свидетельство о публикации №111021502552
Рецензии