Скажыце,час
ці тое
Чакаў ад нас?...
І зноў усё святое
Патоптана нагамі,
Перабіта,
Пад даўнімі сцягамі
Не раскрыта.
Усё застаецца, як заўсёды,
За вачамi.
Аб бачаным (з чужой нагоды)
За плячамi
Маўчым…
Усё цішэй мы, як вавёркі
Хаваемся ў хаты, быццам у норкі.
І нібы спiм…
Я ж і сама
Пішу свае паперы
Амаль дарма.
Бо, зачыніўшы дзверы,
Нікому не чытаю за вячэрай.
Напэўна я таксама стала шэрай.
Як заусёды
© Copyright: Мэри Мара, 2011
Свидетельство о публикации №111020805627
Свидетельство о публикации №111020805627
Рецензии