Саламяныя душы згараюць бясконца.
Саламяныя людзі так прагнуць да сонца
Дацягнуцца ў снах. Дакрануцца пякелля.
Пачарнеўшым сумленнем гуляюць вяселле.
Саламяныя людзі з ільняным валоссем.
Іх агіды заўсёды трымаюць двухкоссі.
Абураюцца моўчкі ды стогнуць бязгучна,
Бо шукаць праўды ўголас няёмка, нязручна.
Спаляць гонар датла, далучацца знявагі.
У галавешкі пляснуць штоф гарэлкі ці брагі.
Вытруць мытыя рукі ільнянай анучай
І звярнуцца да Бога слязою гаючай.
Саламяныя мы даравання ці варты?
Прагнем рай - у пекла йдзем, адначасна, упарта...
(верш на беларускай мове)
Саламяныя душы
© Copyright: Наталья Стрелкина, 2011
Свидетельство о публикации №111020109033
Свидетельство о публикации №111020109033
Рецензии
Люблю беларускія вершы!) Добрага панядзелка Вам, Наталля!)
З павагай
Валентина Дробышевская 20.05.2013 08:43 • Заявить о нарушении
З павагай
Валентина Дробышевская 20.05.2013 08:43 • Заявить о нарушении
На это произведение написано 6 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.