Кацярына Марголь, Перевод

***

Соврать, как у шеи
Пальцы перебирают бусины.
Твой взгляд — это выстрел.
Аминь. Предательски слово жалится.
Проси о молитвах,
Но лучше всего по матери.
Уже все равно,
То ли шепотом ,
То ли в голос выговориться.

Ты заклинаешь ждать.
С поднебесных вершин — в мученицы.
Чудовищем упасть
В бездну — красавицу смуглую.
И верить в чудо: а что, если вдруг крутится?
И веру дарить: а что, если вдруг круглая?

_________

***

Ля шыі схлусі
Як пальцы бягуць па пацерках...
Твой позірк - бы стрэл,
Бы здрадлівы amen - жаліцца.
Паклянчы малітваў,
А лепей за ўсё - па мацерцы.
Ужо ўсё адно -
Ці шэптам,
Ці ўголас лаяцца.

Ты просіш чакаць.
З адчайных вяршынь - у пакутніцы
Пачварай зпаўсці
У бездань - красуню смуглую.
І верыць у цуд - а што, калі раптам круціцца,
І веры даваць - а што, калі раптам круглая.


Рецензии