Мы ахвяры сваіх жа пакут,
Колькі год жывем пад прымусамі.
Уначы я крычу вам праз змрок:
"Беларусамі трэба стаць, беларусамі!"
Ды не чуе маіх прапаноў
Той народ, што з валоссямі русымі,
І сваіх не хапае ужо слоў:
"Беларусамі трэба быць, беларусамі!"
Мне абрыдла жыццё сярод тых,
Хто жаданне знішчае спакуснае.
У апошні раз вымаўлю ўслых:
"Беларусамі стане хто, беларусамі?!"
Як пачуў, ужо даслухай мяне.
Прашапчу вам знямелымі вуснамі,
І пасля хай паўтораць не ўсе:
"Беларусамі зможам стаць, беларусамі!"
Беларусамi стаць
© Copyright: Белая Птушка, 2010
Свидетельство о публикации №110091001031
Свидетельство о публикации №110091001031
Рецензии