Начное

Я напэўна згубілася ў зорках,
Альбо проста тану ў вачах...
Ратаванне - неверагодна.
Я забыла, што значыць страх.

Маё серца мне не належыць,
Таму нечага болей губляць.
Я кахаю, і гэта бянтэжыць.
Я так марыла шчасце спаткаць..

У яго такі шэрыя вочы,
I рудая зусім барада...
У мяне... пераймае дыханне...
Ён для мЕне - жывая вада...


Рецензии