Твае цёплыя вусны, пасля заходу асаблiва ружовыя,
у якi раз турбуюць мае жаданнем спытаць сэнса смерцi-
жыцця. Рукамi кранаеш сэрца пяшчотна i шматразова
скрозь скуру пад кроплямi таго дажджа, што не сцерцi
нiколi. Уявi на маленькi кавалачак часу кошт яго кошту.
I таго, што ты не пабачыў бы вочы мае. Пытаю: навошта?
Навошта?
© Copyright: Алла Лепеева, 2010
Свидетельство о публикации №110081700959
Свидетельство о публикации №110081700959
Рецензии