Аб минулым больш я не шкадую
Праляціць ўсё, быццам лёгкі дым
Страчанае восеньскае золата
Не дазволіць быць мне маладым
Зараз ты не так ужо будзеш біцца,
Сэрца, кранутае халадком,
Край бяроз – ты будзеш толькі сніцца
Не запросіш бегаць басанож.
Дух вандроўны, з кожным годам рэдзей
Варушыць мінулае ў душы.
Голас твой- хвалюючая свежасць,
Зноў гучыць у промневай цішы.
Зараз не паверу я жаданням,
Ці жыццё прывабілася мне?
Быццам пачуццёвай, гучнай ранню
На ружовым я лячу кані.
Кожны з нас мінак у гэтым свеце,
Ціха льецца восеньская медзь....
Будзь жа ты ўзнёслае ў стагоддзях,
Што прыйшло на гэты свет квітнець.
С. А. Есенин Не жалею... перевод на белорусский яз
© Copyright: Натали Голубева, 2010
Свидетельство о публикации №110072707749
Свидетельство о публикации №110072707749
Рецензии