На якiх бы языцах размовы...

На якіх бы "языцах" размовы
 Пры сустрэчы сябры ні вялi,
 Мне мiлей беларуская мова –
 Дзіўны скарб маёй роднай зямлi.

Каб не ляснуцца “тварам аб глебу”,
 Буду іншыя мовы вучыць,
 Але ж наша не меней мне трэба
 Дзеля песнi, што ў сэрцы гучыць,

Для выказвання шчырай любові
 Да матулі-Радзімы маёй:
 Хай жыве беларуская мова,
 Каб заўжды размаўлялі на ёй!

Без яе анiяк немагчыма!
 Без яе – жабракi мы i голь!
 Гэта – голас любімай Айчыны,
 Як да хлеба надзённага соль!

Гэта – ціхія спевы матулi –
 Калыханкі-ахоўніцы сноў
 І дзiцячыя «гулi-агулi»
 Самых першых цi гукаў, цi слоў,

I маленькiя кніжачкi-казкi,
 Што па літарах зведаў ты сам,
 I ласкавы адказ «калi ласка»,
 Што гаворыцца шчыра людзям.

Гэта – моўныя хвалі: «кахаю»,
 «Подых ветрыка», «водар сасны»,
 «Промні сонейка», «шчасце без краю»
 І «шыкоўная квецень вясны».

Ці не радасць – гаворку завесці?
 «Прывітанне» – вітаючым нас!
 Як салодка гучыць «Смачна есцi»!
 I як весела «Дзякуй» – адказ!

«Добрай раніцы», «Свята», «Цудоўна», –
 Што ні слова – лунанне душы!
 Беларусы – народ памяркоўны,
 Хоць і нехта назваў – бульбашы.

Наша мова – бы чыстыя воды,
 Што ў крыніцах нястомна журчаць…
 А цi ж гэта не наша свабода –
 Мовай продкаў сваiх размаўляць?!

2009