Сакрэт дажджу
Стаіць сухота, душыць спёка,
Няма ратунку, хоць памры!
Імкнуцца хмаркі наўцёкі,
Не дзынчаць нават камары.
І сонца ад самога рання
Ліе расплаўленую медзь…
Ды вось! Зусім непрадказальна
У небе стала пахмурнець.
І дрэвы пачалі хіліцца,
Як у паклоне да нябёс.
Да Ваўкавыска навальніцу,
Якісьці добры дух данёс.
З надзеяй лісце зашумела,
Як неба раскалола штось –
І паліло, і загрымела,
Маланкай крэслячы наўскось!
І весела дажджу насцігваць
Тых, хто схавацца не паспеў…
…Зямля піла, смактала вільгаць
І слухала дажджыны спеў…
І толькі мне з чаго дзівіцца?
Сакрэт я ведаю і так.
Чаму прыспела навальніца?
Таму, што я купіла… шланг !
Зайздросціць мне надвор’е, хіба?
Яно ж ад прыкрасці, назло,
Не толькі ўсю маю сядзібу –
Увесь мой горад заліло!
Секрет дождя... бел
© Copyright: Тамара Кошевая, 2010
Свидетельство о публикации №110051706863
Свидетельство о публикации №110051706863
Рецензии
Цудоўны верш! Дзякую, Тамара, за родную мову. Усё, што прачытала, спадабалася!
Клавдия Семеновна 31.10.2016 22:50 • Заявить о нарушении
Клавдия Семеновна 31.10.2016 22:50 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.