Сырластык сымсыз

Кулкиси асем, кулкисин к;лак сагынды.
Тениздей акыл, ериксиз журек багынды.
Кормесем мейли, кездеспей калсам егерде,
Еске алып туршы осынау ессиз шагымды.
Тапкандай балким созиннен жылы шарапат,
Кормеген менин, коздерин мумкин каракат,
Танинде сулу, жаны;да жылу жан болсан,
Кетерсин сенде журекке салып жаракат.
Ойында сенин барма деп калам бир сырлар,
Жиналар олар, китап боп калса ким тындар,
Кормеген жанга басыпсын бауыр дегенге,
Жауабым менин бойында назик тылсым бар.
Бугинги сымсыз сойлеген сенин создерин,
Сырластык сымсыз биракта оган тозбедим,
Журекти жаулап, конилди баурап тургасын,
Жактырмай узсе, сырымды менин озгенин.
Кылыгын ерке, даусынды булбул сагынды,
Атырам енди сол демсиз калай танымды,
Сокпаган мылкау, сымсыз да сымсыз желиге.
Шырылдар деген умитке журек табынды.





Мени суйдин, каладын.
Мен жалгыз жан,
Журегин жулып алгызган,
Келмесин билем кундердин.
Кулап та кеткен жар куздан,
Мен жалгыз жан,
Айырылдым жалгыздан,
Тундеримди еске алам.
Жалгыз мени калгызган,
Елитеди карасын,
Жаным жазбай жарасын,
Мени тастап кайда сен.
Кайда, кетип барасын,
Неге? калай тастады,
Таптын ба алде басканы,
Сени суйген сол журек.
Мазалауын баспады,
Мени суйдин каладын,
Туспеуши еди-ау кабагын,
О махаббат айтшы сен.
Оны кайдан табамын..,



Сагынба сезим, сагынба.
Уксаттым каргам озинди, аяулы жардын орнына,
Басыма бакыт кондыма? алде бир сезим болды ма?
Сен отсен жанар томендеп, ал кулак ширкин елендер.
Котерген мойным сорды да, суйетин адам сорлы ма?
Куз еди сонда саргайган, кеп турган кезим шалгайдан,
Шагым да емес картайган, жастыгым еди маркайган,
Озинди ал деп журекте, амирин берип кеудемде.
Шамамды байкап шалкайган, сен ушин табам мал кайдан.
Кайысты канша кабырга, жугиндим шексиз сабырга,
Шыдамай ишки дабырга, айналдым жансыз дабылга.
Миыма удай косылган оршип барады сезимдер,
Тезирек жансан жагылда, сагынба сезим, сагынба.
Сатпастан жигит арында, тургандай ханнын тагында,
Берилме жаным багынба, от болып лаулап жалында.
Отпели кезен бул шакта, сезимдер талай кеп жаткан,
Кездесер олар канымда, сондыктан сезин барында.
Кур создер жанды талады, тусипти ойдын балагы,
Жастыгым кайда барады, сезимим нени калады,
Тусине алмаймын сендерди, кейпине енген мылкаудын,
Уйыктаткан сезим шарабы, кашканмен издеп табады.





Бир омир.
Толкиды кеудемдеги жас жырларым,
Омир-ау менде саган жатсынбадым.
Алдилеп алем бизди сабииндей,
Манаурап курсагы;да атсын танын.
Кулдилап томен карай кулайма арман,
Дуние мын кубылып турай жалган.
Адамдар арбады ма алде омир сыр,
Таптырмас жан дауасын сурай калган.
Бир омир, жалгыз омир, ащы омир,
Бабы жок мына кургыр кашты конил.
Тусирдин куштеп мени тар жолына,
Ботен ол, мен оскен жер тасты онир.
Бир омир оган биздер мын адамбыз,
Бир омир сан марте де кулаганбыз.
Бир омир мани бирдей кисыны коп,
Шындыгын ести алмай жылаганбыз.
Омирдин кулагында ойнагандар,
Каскыр коз кангадагы тоймагандар.
Селт етип тусер кирпик жанарыннан,
Бул омир мангилик деп ойламандар.





Онимдеги, жаралган жарыгым-ай,
Махаббаттын бет карыр жалынын-ай.
Орнымда баска биреу олип кетер,
Жуйкенин жулыны жок калынын-ай.
Озин деп жырда жуздим малынып-ай.
Тенселмес терендикке тамырландын,
Коретин куни курсын сагынганнын.
Сабасыз сары ушкын жел еседи,
Удетип шогын ширкин жагылганнын,
Ой сумдык неге сонша жанылганмын.
Тилдесер тирегим де табылмады,














Толганыс,
Бери кел касыма отыр кайгым менин,
Сен суык, муз жараткан айдын бедин.
Басасын ауыр басып барасын сен,
Алгандай дуре согып байдын кегин.
Бери кел касыма отыр муным менин,
Жазылып бите алмаган жырым бедин.
Колыма байлап койган калам даптер.
Толганбас сира да бул сырым тегин.
Бери кел касыма отыр к;нил лебим,
Кордин бе акындардын омир шенин.
Табылар асылдардын арасынан,
Сондыктан тасы ойым, тогил шерим.
Бери кел касыма отыр куанышым,
Тагдырга бой усынбас жубанышым.
Жазыкты жандар канша жараланар,
Елим деп емиренип туган ушин.
Бери кел касыма отыр жаныма кел,
Туган жер алыстыгын сагынады ер.
Келемин кемисти омир жолдарымен,
Жалганнын асыктырган тагына дер.

















Анар кыз.
Суйип ем Анар кызды, амалым не?
Аралас ойланайык карагым ке.
Балким сен бетке тура айталмасан,
Осылай суйгениме жарадым де.
Суйип ем Анар кызды, шара бар ма?
Суйгендер мына биздей жаралар да.
Дал мендей суйгенине жете алмай,
Жур мекен алыс шалгай калаларда.
Суйип ем Анар кызды, билерим не?
Ол менин журегимде, тилегимде.
Мангилик бакытты бол жыламагын,
Суйгеним осы менин тилеримде.
Суйип ем Анар кызды, биле алды ма?
Уйретти куанумен жылауды да,
Баринин биткенине козим жетпей,
Адетим халин онын сурауды да.
Суйип ем Анар кызды, куладым ба?
Таусылдау шексиз тозим сурагым да.
Киналыс битти мине бари осымен,
Келмейди келмейди енди жылагым да...


Нар алам Мукагали жырларынан.
Угынам таудай мунды сырларынан,
Тусинем терен ойга кетти акын.
Омирин озгерткендей ыргагынан.
Шабамын олендерин окыганда,
Бапты соз бойды шымшып шокыганда.
Татти олен кан тамырды тулатады,
Окып кор, онаша озин отырганда.
Озинен озге ешкимди жылатпады.
Бар бари кол кусырып суратпады,
Мен деген ар бир казак кеудесинде.
Кара олен, карасаздар шуактады.
Онери том оленмен олшенбеди,
Ели ушин





Ан гулим,
Сан гулим сен таранган,
Бал минез,
Жан екен-ау жаралган.
Таптырсанда жактырмассын басканы,
Менин кылыктым.
Тан нурым,
Тан уйкымды сергиткен,
Шабытпен.
Асау тулпарды желдирткен.
Омир ортеген жас озекти жан болсам,
Бакыт деп соны уктым.
Кербезим,
Кен пейилди шырагым.
Коз тартар,
Тунып та турган булагым.




Керимдей келбетине козим салдым,
Дегенге келмейди екен олдим талдым.
Бир уыс топырактай зар сезимге,
Не кылам арпалысты кондим калдым.
Себелеп ак жауын тур носерлетип,
Бир куни ак булттар да кошер кетип.
Мени де ертип андар тастамандар,
Кошине жел есемин жеделдетип.
Капталдан кыран кустай карап турмын,
Откенге кеткенге де жылап


Ай мен тун араласкан секилденди.
Айтайын онын барин несин енди,
Жузинди кормесемде, киялымда,
Унатам саган карап тесилгенди.
Тосармын суйем десен бетимди енди,
Кос ерин жабыркаган секилденди,
Журектин арта тусти кагыстары,
Коргендей сени суда шешингенди.
Тылсым-ай, О кудирет билинбедин,
Куйимди кешкен кара бугин менин.
Уына мастангандай шараптардын,
Суретке карай бердим кулимдедим.
Сезим-ай сен бен менде туншыгатын,
Келмеппед коктеми;де гул шыгатын.
Мени сен жылата алман бирак тагы,
Каласан неси бар ау кымсынатын.


Тилимди тилгилеген кун кетпеди,
Жаншыды, басып, кагып ундетпеди.
Теги;де шыккан жерин атан казак,
Сорын ба? Ана тилин билмес теги.
Мен деген минбедеги макауларын,


Сендеги тылсым дуние,
Менимен егиз емес пе?
Туссем де мажнун куйине,
Жанымды жулып жемес пе.
Калсам да жылы суйине,
Мазамды алдау елес те.
Гашыгым жылдам ииме.
Сезимдер жетсин белеске.


Таным ау атпа таным ау,
Асыкпа жастык шагым ау.
Сени мен мени сен издеп,
Мумкин бе енди сагынбау.