Светлай памяці бабулі Марыі
Я апускаю галаву і на калені падаю
Перад Жанчынай, пахаваўшай
ўласнае дзіця.
І баюся паглядзець ёй у вочы,
Каб не захлынуцца ў горы і смутку.
І не ведаю, што трэба сказаць,
Каб лішні раз не зрабіць ёй балюча.
А пад столлю, ў ручніках, патанае абраз.
Зверху ўніз глядзіць на нас
Маці Боская – Марыя.
І толькі ёй, спазнаўшай такое ж гора, вядома,
Што трэба скласці далоні і маліцца
За выратаванне Душы
Малiцца
© Copyright: Ирина Шабулдаева, 2010
Свидетельство о публикации №110032609623
Свидетельство о публикации №110032609623
Рецензии