Ра-дзi-ма!

* * *
Рэечкі парыпваюць,
а ў купэ - задуха,
За вакном жа краявід –
наскі, не чужы.
Вызваліўшы гузікі
на кашулі слухаю,
Як зямля радзімая
пада мной дрыжыць.

Часам матка родная,
часам баба хцівая...
Ды якая ёсьць ужо –
ёсьць яна,
Р-а-дз-і-м-а!
2007.


Рецензии