Растае розум на гэтай зямлі
ад усіх жахаў на паляванні
і ў гэтым палоне былі б ня мы,
калі б сазналіся ў жаданні...
Знікае боль у душы чалавека,
растуць крылы ды галасы...
у гэтым часе ўсе знікае...
знікае паветра, знікаем мы...
на сэрцы жальба, што не вярнуць...
тое, што сышло ў іншы край...
мы можам паветра ўскалыхнуць
дыханнем сваім, у адчай...
страціць усе, але ж смяяцца.
жыць на зямлі ды лятаць у нябесы,
каб не прыходзілася развітвацца,
каб слухаць іх галасы...
Знiкае паветра
© Copyright: Памерлых Дух, 2009
Свидетельство о публикации №109120908857
Свидетельство о публикации №109120908857
Рецензии