Некалі сьвет жыў па іншых законах,
Шмат надаралася дзіваў тады –
Ладзілі срэбныя птушкі міроны
З тымі, чый колер быў залаты.
Разам шугалі ў бязьмежнае неба,
Разам птушыны ўчынялі разбой.
Рваў цішыню іх сумесны малебен
Трэснутай іерыхонскай трубой.
Ды з вышыні, наглядзеўшыся ўволю
На чалавечы падман і хаўрус,
Срэбныя сталі чарней ад вугольля,
Лепшы забралі прытулак і кус.
Залатакрылым і безабаронным
Чорныя вынесьлі хцівы прысуд…
І назаўжды залатыя міроны
Зьніклі і болей не зьявяцца тут.
2000.
Залатыя мiроны
© Copyright: Сержук Сыс, 2009
Свидетельство о публикации №109111105330
Свидетельство о публикации №109111105330
Рецензии