Ч А С Т К А П Я Т А Я
Бацькi народ жа быу такi,
Што непаклаушы рукi.
Яны сярод жыцця вякi,
Няслi нам усiм навукi.
Як жыць патрэбна, працаваць,
I развiваць Асвету.
Каму свой час нам удзяляць,
Казалi усяму свету.
I свет сваёй святой навукi,
Навукi света i цяпла.
Паклалi беражна у рукi,
Каб раступiлася iмгла.
Iмгла i велiчная сiла,
Што часу шмат цераз гады.
Народу шмат пазагубiла,
I нанясла ужо шмат бяды.
Яна да усiх заусёды рвецца,
Не дарам д’ябалам завецца.
Калiсцi мо спытаеш ты:
Каго лiчу я усёж бацькамi?
Усiх тых, хто абуджэнне нёс,
Нам доугiмi вякамi.
Адкрыушы прауду пра збавенне,
Пра Бога спавядаушы нам.
I надта усёж яны хацелi,
Каб мы iшлi па iх слядам.
Часткапятая
© Copyright: Алексей Культурный, 2009
Свидетельство о публикации №109070604345
Свидетельство о публикации №109070604345
Рецензии