СИРА

Нотаниш имло билан жононга роз битмас сира,
Етса ;ам ёр ;ўлига, жон жонига етмас сира.
Кўзларига термулиб ё;;ил иш;нинг гулханини,
Дунёни кул айлагил, яна писанд этмас сира.

Лабларида ;олвани тутиб а;ёрлар лабига,
Бу ширин лаззатни ;еч бизга нисор тутмас сира.
Хуш кўриб ўзгаларнинг гулзорида сойир юрар,
Сайр этиб бизнинг кўнгил кўчамиздан ўтмас сира.

Тонгла туриб сабодан кутгай ба;орлар муждасин,
На кутгай биздан ;абар, ё васлимиз кутмас сира.
Кетса ;ам дилга му;рлаб ёр васлининг орзусини,
Кўз ёшим билан ювсам, до;и ;ижрон кетмас сира.

Зулматда ;олиб Ўткир шам нурида кўнгил ёзар,
На ;илол чи;ди бу тун, ва на тонглар отмас сира.


Рецензии