Вяртанне

Я  назначу табе спатканне,
У цёмным лесе, ля статнага гаю.
Гэта будзе к табе вяртанне,
Той сустрэчы я вельмi  жадаю.

Я прыйду да цябе на спатканне,
Не у гай, там дзе сонейка ззяе,
Не для моцнага мiлавання,
Для пачуцця, што сэрца кранае.

У цемры леса, у прахладзе ялiнак,
Будзе усё успамiнацца прыемна,
Як з усiх вясковых дзяучынак,
Ты мяне пакахау  так  iмгненна.

На мяне ты ня мог наглядзецца,
У кiшэнях прыносiу цукеркi  .
Ад цябе не было куды дзецца,
 I грымелi  у Душы феерверкi  .

Ты умеу мiлаваць, абдымацца,
Сваё сэрца дарыу мне сумленна.
Але сплёткам  любiу давярацца,
 I на  змену прыйшло к нам сумненне.

Не паверыу прызнанню, каханню,
 I абразiу мяне прылюдна.
А цяпер жа я рада спатканню,
Бо з табой мне заусёды утульна.

Час прайшоу, шмат гадоу мiнавала,
Я дауно ужо не тая дзяучынка.
Памяць ведае, як я кахала,
Для цябе не была я памылка.

Я назначу табе спатканнi  ,
Успомнiм нашы цудоуныя ночы.
У цемры блiснуць пачуццяу вяртаннi ,
 I  твае, вiнаватыя вочы…