Радзiма…Якое прыгожае слова..
Здаецца и сэнсу шмат у iм…
Таму невыпадкова…
Расхвальваем яе мы ўсiм….
Кахаем Радзiму, як мацi,
Што нам даравала жыццё…
Але ж не ўсё так цудоўна…
Народ зыходзiць у небыццё…
Шануем мы нашу Радзiму,
Але ж не аднолькава ўсе
Кагосьцi мы лiчам скацi най,
Адразу ж пытанне ўстае:
Чаму ж гэтыя людзі
Не могуць краіну любіць?
Яна дала ім паветра,
Яна ім дазволіла жыць..!!!
Чаму тых, кто праўду гаворыць…
Хутка прынудзяць маўчаць…???
Я не жадаю хавацца…
Я жадаю аб болю крычаць…!!!
Адкажыце мне на пытанне,
Ці павінны людзі маніць??
Але ж не гледзячы на жаданне,
Мы ўсе роўна працягваем так жыць….
Радзiма...
© Copyright: Памерлых Дух, 2009
Свидетельство о публикации №109051106705
Свидетельство о публикации №109051106705
Рецензии