Верш пра тое, што пара

Рамантыку
Як гарэлку
Да самага выжэрлі дна

І зразумелі
Нарэшце
Дзе вораг і з кім вайна

І час надыходзіць
Не фарбай--
Крывёй звеставанне пісаць

Час калівам праўды
Заўзята
Насенне ў зямлі раздзіраць

Вадой набрыняўшы
памерці
Васкрэснуўшы ў руні святой

Узняцца
У хлебную
Квецень
І спелыя хвалі жытоў

Рамантыку
Як гарэлку
Да самага выжэлі дна

І шэпчуць гадзіннікаў
Стрэлкі
Пякучае слова
ПАРА!


Рецензии