27. 02. 2008 Мiнск, ля гандлёвага цэнтра Рыга

Вера Кремко
Cтомленым вечарам выйшлі мы з крамы,
Чыпсіну – у рот, багет – пад паху,
Зорак замест у паветры – рэкламы.
Позірк мой скача з гмахі на гмаху.
       
Раптам – аднекуль грук барабанаў
І старажытнасці вокліч гартанны,
Вогнішчы, факелы рэжуць туманы
Лютага. Позіркі накіраваны

На мастакоў-артыстаў, што ладзяць
Свята для душ гарадскіх і целаў,
Душы глядзяць, усмешкі іх ззяюць,
Целы бурчаць: “Няма да іх дзела.”

Казка, а, можа, кавалачкі мроі,
Пазлы-іскрынкі Італіі ў Мінску.
Людзі ля крамы – пчолак бы роі –
Лашчаць вачамі вогнішча. Зблізку

Хочацца мне паглядзець на то дзіва.
Толькі – паклон – растварыліся ў ночы.
Думка мільгнула: “То не барабан,
А сэрца краіны трывожна грукоча”.


© Copyright: Вера Кремко, 2008
Свидетельство о публикации №108081702670
Список читателей / Версия для печати / Разместить анонс / Заявить о нарушении
Другие произведения автора Вера Кремко
Рецензии
Написать рецензию
Другие произведения автора Вера Кремко