(перевод с польского Надежды Далецкой)
Тот город уныл, безрассуден – печаль моя скорбно стенает.
В том городе странные люди, молчальники за стенами
Застыли в раздумчивых снах, склонённые головы набок…
Быть может, их мучает страх? Их сны наяву, как ухабы…
Стеклянные взоры сошлись как в точке, в одной перспективе,
Где серые будни, где жизнь уснула в безжизненном мире.
Из скуки высокий плетень – никто их вовек не разбудит.
Без памяти и без страстей – святые и праздные люди.
Их душ обворованный дом за серыми буднями с краю.
Они и не знают о том. Но я-то всё вижу, всё знаю.
Юлиан Тувим. Меланхолия стоящих за стеной
© Copyright: Надежда Далецкая, 2008
Свидетельство о публикации №108051103517
Свидетельство о публикации №108051103517
Рецензии
оригинал
JULIAN TUWIM
MELANCHOLIA STOJĄCYCH PRZY ŚCIANIE
Miasto też ma smutek, też ma zadumanie:
Są w nim dziwni ludzie, co stoją przy ścianie.
Stoją z pochyloną na bok głową ludzie,
Może są zmęczeni, może śnią o cudzie.
Stoją nieruchomi, w jeden punkt wpatrzeni,
Szarzy jak szarzyzna śródmiejskiej przestrzeni.
Patrzą tępo, szkliście, jakby bez pamięci...
Nie budżcie ich nigdy: to są ludzie święci.
święci, chociaż drzemią bezmyślnie pod płotem,
Oni nic nie wiedzą, ale ja wiem o tem.
Надежда Далецкая 12.10.2011 12:46 • Заявить о нарушении
JULIAN TUWIM
MELANCHOLIA STOJĄCYCH PRZY ŚCIANIE
Miasto też ma smutek, też ma zadumanie:
Są w nim dziwni ludzie, co stoją przy ścianie.
Stoją z pochyloną na bok głową ludzie,
Może są zmęczeni, może śnią o cudzie.
Stoją nieruchomi, w jeden punkt wpatrzeni,
Szarzy jak szarzyzna śródmiejskiej przestrzeni.
Patrzą tępo, szkliście, jakby bez pamięci...
Nie budżcie ich nigdy: to są ludzie święci.
święci, chociaż drzemią bezmyślnie pod płotem,
Oni nic nie wiedzą, ale ja wiem o tem.
Надежда Далецкая 12.10.2011 12:46 • Заявить о нарушении