Багрымава кузня

Поэту, кавалю-мастаку Паулюку Багрыму


Ля сялiбы прыпынюся,
Адпачну крыху душой:
За Багрыма пакланюся
Кузнi чорнай i старой.
Ад свiтанку да абеда,
У ей штодня мяхi гулi.
Тут паэт калiсь уведау,
Што такое кавалi.
Вось зязюля дзесь кувае,
I пад кожнае "ку-ку"
Нехта у кузнi забiвае
У падковы па цвiку.


Рецензии