Да спадобы нам ярмо...
Ты - цёмны, сляпы, быццам крот.
Табою ўсягды пагарджалi,
Цябе не пушчалi зь ярма
I душу тваю абакралi,-
У ёй нават мовы няма.
Збудьзiўшысь ад грознай бяды,
Увесь поўны сьмяротнай жуды,
Ты крыкнуть ня вольны: "Ратуйце!"
I мусiш ты "Дзякуй" крычаць...
М.Багдановiч ,1913 г.
Да спадобы нам ярмо,
Яно богам нам дано!
Вольны вецер дужа колкi
Бараны мы , а не воўкi!
Пасвiць статак брыдкi пан,
Ды цябе шпурляе косткi.
Саб сабе ўзвеў у сан
З дапамогай бруднай горсткi.
Ён пануе.
Ён ўладар!
Дзеля кожнага як бацька!
---------------
«Дзякуй» богу за падмогу,
Ды за гэткi божы дар…!
Свидетельство о публикации №107091002557