Хавай, хавай агонь у цемры!
Таго давеку не схаваеш,
Што ў трапяткім гарачым сэрцы,
Таго, што ёсць душа жывая.
Няхай імжа зацяла зоры,
Лёд скрыў азёрныя люстэркі.
На вокнах выраслі ўзоры -
Да ўсіх аднолькавыя меркі -
Душы тугую сшыць адзёжу,
Каб не магла ляцець да зорак.
Агмень кладуць у жбан прыгожы
І ў склеп хаваюць надвячорак.
Хавай, хавай агонь у цемры!
Зіма на сэрцах не пануе!
Душу не здольныя вы змерыць.
Мацней [той], каго лёс не шануе.
24. 01. 2006г.
Безназоуна
© Copyright: Константин Постоянный, 2007
Свидетельство о публикации №107052900035
Свидетельство о публикации №107052900035
Рецензии