Час хутка ляціць, не паспееш за ім,
Ён хітры, страчай яго з розумам.
Альбо ганарышся учынкам сваім,
Альбо чырванееш ад сораму.
Не, не магчыма уцячы ад яго:
Дакладна свае таямніцы хавае.
“Ці што ты паспеу зрабіць за жыццё?” –
Ніколі цябе не спытае.
Твой сябр, бо магчымасць даруе табе,
І вораг, бо маладосць крадзе,
Памылка нам орага каштуе,
Нібыта даніна уладзе.
Ці справядліва ашукваць так,
Адбіраючы шчасця імгненні?
Тады, прагавіты скрага-мастак,
Мне узлёты пакінь, не падзенні.
Час верш на беларускай мове
© Copyright: Шоколадочка, 2007
Свидетельство о публикации №107042301504
Свидетельство о публикации №107042301504
Рецензии