Чую песню, прыгожую песню.
Хтосьці грае ў садзе начным.
Яго голас праз зоркі ліецца,
Расплываецца рэхам ўначы.
Гэта дзед з барадою сівою
Тчэ з мелодый і слоў абрусы,
Каб адчулі сваёю душою,
Як увосень цвітуць верасы,
Як на небе з’яўляюцца зоркі,
Як анёлы спяваюць “Хвалу”,
Як араты, устаўшы на золку
Рэжа бохан духмяны – зямлю.
Каб пачулі мы простыя словы,
Што як светач вядуць за сабой,
Каб свае беларускае мовы
Не тапталі расейскай чужой.
Дзед спявае – і хочацца плакаць,
Што не чуюць другія яго.
І не ведаюць, што ёсць адказнасць
За Радзіму. І што ёсць любоў...
Песня
© Copyright: Ольга Адамович, 2007
Свидетельство о публикации №107021502340
Свидетельство о публикации №107021502340
Рецензии