Я падняўся на гэты Курган –
Над будзённасцю шэрай прыўзняўся,
Са святочнасцю болей спазнаўся
І да Бога прыблізіўся там.
І далёка мне стала відно.
І я ўбачыў праз вёрсты з гадамі
Як дарог беларускіх радно
Ў свет вялікі выводзіць Адама.
Вось ідзе ён складаючы верш,
Лёс якога выдатна складзецца.
Пакідаючы вотчыну, перш
Трэба ў Свіцязь яму паглядзецца.
З гаю птушак даносіцца гам.
Ўслед глядзіць яму вёска Завоссе...
...Быццам птах той высока узнёсся,
Я падняўся на гэты Курган.
На Кургане славы Адама Мiцкевiча
© Copyright: Станислав Володько, 2006
Свидетельство о публикации №106080100921
Свидетельство о публикации №106080100921
Рецензии