Груша

Станислав Володько
У садзе грушы не было
У нас нiколi.
Таму я мчаўся за сяло
Да грушы ў полi,

Яе, як золата, дары
Прымаў з паклонам...

Да грушы той пагаварыць
Спяшу i сёння,

Сказаць: «I зараз праз гады,
Мо не паверыш,
Твае мне даўкiя плады
Смачней за бэры!

Мне зноў шаптухай пашапчы.
Твае замовы
Мне будуць снiцца i лячыць –
Парой зiмовай...

I ў райскiм садзе можа быць
Часамi скрушна...
Цябе i там мне не забыць,
У полi груша...»


© Copyright: Станислав Володько, 2006
Свидетельство о публикации №106073100623
Список читателей / Версия для печати / Разместить анонс / Заявить о нарушении
Другие произведения автора Станислав Володько
Рецензии
Написать рецензию
Другие произведения автора Станислав Володько