Зранку ў кузнi чуцен звон, -
Гэта так шчыруе ён
Мой асiлак, чараўнiк,
Што да сэрца мне прынiк.
Ён ад продкаў мае дар, -
Са стыхiямi ў ладах.
Ўсе пры iм: агонь, метал,
I паветра, i вада.
Каваля свайго люблю,
Каваля свайго хвалю.
Да грудзей яго магутных
Я галованьку тулю.
Любiць месяц цiкаваць
Як нястомны мой каваль,
Калi й ночка настае,
Наша шчасцейка куе...
I Сусвет узнiкнуць змог,
Бо у iм каваль – сам Бог:
Раздзiмае сонца горан,
Што да ранку – iскры зор.
Каваля свайго люблю,
Кавля свайго хвалю.
Хай i Бог яго галубiць,
Шле удачы кавалю!
Каваль
© Copyright: Станислав Володько, 2006
Свидетельство о публикации №106061302006
Свидетельство о публикации №106061302006
Рецензии
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.