Яе мягкiя «не» супынiлi мяне,
Як аббiтыя ватаю сцены.
I ў чорным вагонным халодным вакне
Мне з"явiлiся дзве перамены —
Там не я ўжо стаяў i не з ёй размаўляў —
Так... чужыя хлапец i дзяучына.
Я нiколi дагэтуль сабе не ўяуляў,
Якi я сапраўды «малайчына».
Захацеў, каб яна на хвiлiнку ўсяго,
Але здрадзiла мужу i дзеткам...
Яе мягкiя «не» ўратавалi мяне.
Дзякуй Богу, што быў таму сведкам.
Яе мягкiя не
© Copyright: Валерий Хотеев, 2006
Свидетельство о публикации №106052201427
Свидетельство о публикации №106052201427
Рецензии
На это произведение написано 5 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.