Па заблытанай дарозе
У задрыпанай кашулi,
У анучах па марозе
Крочу цiха да матулi.
Пакараны, з-за няволi,
Раздзярбанены жыццём,
Нiбы воран жахаўлiвы
З перастрэляным крылом.
Расцянуў свой лёс на срокi :
Год за два, i два за тры.
Забалакалi сарокi
Пра турэмныя гады.
Змрочны бор вiтае глуха.
Чорны дзяцел б’е ў кару.
Дзесьцi ў хаце маць-старуха
Ждзе ў лютую пару.
Хто прытулiць,абагрэе,
I мяне не папракне ?
Вунь за дрэвамi вiднее
Блеклы свет у маiм акне.
Ногi цяжасцю налiлiсь,
Ды пасунулась спiна.
Вочы сумныя застылi
У свеце сцiплага акна.
I засталася кавалак
Ледзь дарогi мне прайсцi.
Не магу! Як пень трухлявы!
Не iсцi, i не паўзцi !
Упаду я на каленi.
Застаецца лiш адно –
Запытацца прабачэння
Толькi ў Бога самаго!
Пакаянне
© Copyright: Николай Куко, 2006
Свидетельство о публикации №106050701924
Свидетельство о публикации №106050701924
Рецензии