Дуб ты мой чырвоны
Сталы, векавы,
Стары мой знаёмы
Волат валявы.
Больш за два стагодзя
Сцеражэш свой парк.
Кажуць у народзе,
Ты лясны вядзьмак.
Ствол у два абхапа,
Пасакам кара.
Укрывае капа –
Белая гара.
Ты зiмою строгi,
Важны вартавы.
Стаiш ля дарогi
Ледзь задумлiвы.
Нiбы спiш у дрымоце,
Цiха бачыш сны.
У пэуным асяродзi
Ты адзiн такi.
Самавiтым панам
Явiшся здалi,
Надзялёны санам
Ад самой зямлi!
Баюць,сiлу маеш,
Чараўнiк – знахар,
У сабае хаваеш
Надзвычайны дар!
Хто цябе абхапiць,
Ды прытулiць грудзь,
Дрэва дуж прывабiць,
Сможа моц адчуць.
Дуб стаiць спрадвеку,
Гледзячы вакол,
У радасць чалавеку
У поступе вякоў!
Дуб ты мой чырвоны
© Copyright: Николай Куко, 2006
Свидетельство о публикации №106050601197
Свидетельство о публикации №106050601197
Рецензии