Першы верш на беларускай мове
Калi запаляюць агнi…
Дарэмна чакаю натхнення
Ад беларускай зямлi…
Дарэмна чакаю натхнення
Ад краю бяроз ды палей –
Мой белы анёл i мой генiй
Нажаль, нетутэйшых крывей…
Настануць i днi залатыя,
Калi я бяз глузду улюблюсь
У блакiтныя вочы, у палеткi iльняныя,
I у песнi твае, Беларусь!
Адразу ж iмчыцца натхненне
Разальецца вясновым дажджом,
Твой белы анёл i твой генiй
Застануцца у сэрцы маем!
Свидетельство о публикации №105112800859