Салодка, балюча i горка... бел
рука ветэрана дрыжыць… -
зноў аб Перамозе гаворка,
аб тым як хацелася жыць
і як шанавалі знамёны,
любілі цудоўных жанчын…
…На помніках толькі імёны…
Тут совы крычаць уначы,
зязюлечка ў лесе кукуе… -
чые яна лічыць гады?
…Удовы дагэтуль смуткуюць,
і дзеці прыходзяць сюды…
«Салодка, балюча i горка…,” –
рука ветэрана дрыжыць… -
аб лёсе ваенным гаворка,
аб тым як хацелася жыць…
Сакавік 2005 г.
Свидетельство о публикации №105050800121