Друг для друга
Я полюбила его голос, ровный и мужественный, но ещё совсем молодой и сочный. Такой красивый, он запал мне в сердце, он взбудоражил мою душу. Он во мне навсегда.
Его улыбка... Честная, добрая, даже по-детски скромная. Он редко улыбается, но эти моменты многого стоят. И я ценю их, потому что люблю.
Мне хочется слышать его голос, видеть приятную улыбку, мужественный стан и не по-юношески взрослые руки, дотронуться до них, склонить голову на его широкую грудь и крепко-крепко прижаться. Мне хочется припасть к его губам своими и растаять в бездне голубых глаз.
Я часто думаю о нём, и, бывает, кажется, что мы созданы друг для друга, что он тоже влюбился в мои глаза, в мои руки. А может, действительно наши сердца бьются в унисон?
ПЕРЕВОД
АДЗІН ДЛЯ АДНАГО
Блакінае чыстае неба, хвалі з шэраватага срэбра, чароўная глыбіня… Гэта яго вочы. Ні ў каго больш няма такіх вачэй, толькі ў яго. Добрыя і ласкавыя, яны аднойчы паглядзелі на мяне, і я закахалася, першы раз у жыцці, па-сапраўднаму. Я пакахала яго пяшчотныя вочы, іх колер, іх сум. І сапраўды, яны, чамусьці, амаль заўсёды сумныя. Так рэдка я бачу ў іх вясёлы бляск і жвавых чорцікаў. А мне б так хацелася…
Я пакахала яго голас, роўны і мужны, але яшчэ зусім малады і сакавіты. Такі прыгожы, ён запаў мне ў сэрца, ён узварушыў маю душу. Ён ува мне назаўсёды.
Яго ўсмешка… Шчырая, лагодная, нават па-дзіцячы сарамлівая. Ён рэдка ўсміхаецца, але гэтыя моманты шмат каштуюць. І я цаню іх, бо кахаю.
Мне хочацца чуць яго голас, бачыць прыемную усмешку, мужны стан і не па-юначы дарослыя рукі, дакрануцца да іх, схіліць галаву на яго шырокія грудзі і крэпка-крэпка прытуліцца. Мне хочацца прыпасці да яго вуснаў сваімі і растаць у бездані блакінтых вачэй.
Я часта думаю аб ім, і, бывае, здаецца, што мы створаныя адзін для аднаго, што ён таксама закахаўся ў мае вочы, у мае рукі. А можа, і сапраўды нашыя сэрцы б’юцца ва унісон?
Свидетельство о публикации №103050700996