Да ўзбярэжжа я іду,
Дзе бесклапотнае шаленства,
Гадоў збуялых чараду
Ніколі не лічыў з маленства.
І шэсць дзесяткаў – не зіма,
Зазімак нашай маладосці,
Жыццё не песціць за дарма,
Ды сёння не самотна штосьці.
На сэрцы радасна з таго,
Што вы, мае гады па працы,
Са мной усе да аднаго,
Вы не пагрэбвалі сабрацца.
Мои года
© Copyright: Максим Троянович, 2024
Свидетельство о публикации №124062402655
Свидетельство о публикации №124062402655
Рецензии