Чужына

Там спит золотом листва,
и огонёк костра
в ночи теплеет,
искрой душу мне тревожит.
Там все ночи у окна
сидит и ждёт меня,
старушка-мать сидит
и небо тихо просит.

В белорусском  слове «душУ» ударение на второй слог
А вот «іскрай», как и в русском – на первый. Ещё: в единственном числе «акно», во множественном «вокны», с буквы «в».

Варыянт 1
Там лістота меддзю спіць,
і вогнішча гарыць
праз ноч ліецца,
іскрай мне душу трывожыць.
Там дрыжыць святло ў акне,
чакае ўсё мяне,
старэнькая матуля
неба ціха просіць.

Варыянт 2
Там на клёнах лісце спіць,
і вогнішча гарыць
праз ноч ліецца,
іскрай мне душу трывожыць.
Там дрыжыць святло ў акне,
Чакае там мяне,
старэнькая матуля
неба ціха просіць.

Варыянт 3
Там лістота б'ецца ў шкло,
і вогнішча святло
праз ноч ліецца,
іскрай мне душу трывожыць.
Там да ранiцы ў акне
сумуе,  і мяне
чакае маці,
ціхенька нябёсы просіць


Там родные берега,
и вдоль дорог стога,
и трепет родников,
и звёзды словно вишни.
Там знакомые места,
там девичьи уста
дурманят до зари,
там голос мамы слышен.

Там дзяцінства берагi,
уздоўж дарог стагі,
вада жывых крыніц
мае загоіць раны.

Там мясціны, дзе я рос,
спатканне ля бяроз,
дзявочых вуснаў смак,
там чутны голас мамы.


Припев:
Эх даль-чужбинушка
верни домой кровинушку,
в краю далёком сбереги
ты от судьбы лихой.
Играй немножечко
походная гормошечка,
ты песни к дому дотяни
скажи что я живой!
Я живой!!!

Эх, далеч светлая,
Чужына ты няветлая,
Абыйдзешся ты без маёй
адчайнай галавы.
Пад гук гармоніка
Цябе вітаю, сонейка.
Ты песняй маці супакой,
скажы што я жывы!
Я жывы!!!