Вадим Тишин. Всё родное. Рус. Бел

День ступает мягче, тише –
  Небесам потворствует,
тени навострили лыжи,
больше скромничают, ближе –
  свет как есть упорствует.

Листьев трепет не смущает
  осени кампанию,
ветки низовой качает,
зримо – знаково – прощает
  вточь по предписанию.

Воздух озорует хладный –
  преподать дыханию
сентября урок наглядный,
спрятать в шкаф костюм парадный,
  удружив гулянию.

Лес узорностью гордится,
  золотой блестя канвой,
будет вынужден смириться –
как изгою обнажиться,
  зимний упредив конвой.

Чертит осень вязь маршрута:
  пасть к ногам ковром земным,
в меру жизни планы спутать,
штурмом не взяла простуда,
  явью загордились сны.   

Город к вечеру – с почтеньем –
  бремя выдохнуть забот,
приготовить чай с печеньем,
выставить коньяк леченьем,
  оптом грусть пустив в расход...

Светлячок в душе родится,
  полутьме предъявит счёт,
в отчем доме сердцу биться
и со страхами не сжиться,
  здесь любовь мирская ждёт.

23 сентября 2022, Москва
 
            
                * * *

УСЁ РОДНАЕ      

Дзень ідзе мякчэй, цішэй –
  Нябёсам патурае,
цені натапырылі лыжы,
больш сціпла паводзяць, бліжэй –
  святло як ёсць упарціцца.

Лісця трапятанне не бянтэжыць
  восені кампанію,
галінкі нізавой качае,
бачна – знакава – прабачае
 нібы па прадпісанню.

Паветра свавольнічае халоднае –
  падаць дыханню
верасня ўрок навочны,
схаваць у шафу гарнітур парадны,
  удружыўшы гулянню.

Лес узорнасцю ганарыцца,
  залаты блішчучы канвой,
будзе змушаны змірыцца –
як ізгою агаліцца,
  зімовы апярэдзіўшы канвой.

Красліць восень вязьмо маршруту:
  пашча да ног дыванам зямным,
у меру жыцця планы зблытаць,
штурмам не ўзяла прастуда,
  явай заганарыліся сны.   

Горад да вечара – з пашанай–
  цяжар выдыхнуць клопатаў,
прыгатаваць чай з печывам,
выставіць каньяк лячэннем,
  оптам сум пусціўшы ў выдатак...

Светлячок у душы народзіцца,
  паўцемры прад'явіць рахунак,
у бацькавай хаце сэрцу біцца
і са страхамі не зжыцца,
  тут каханне мірская чакае.

    Перевёл Максим Троянович


Рецензии