Скажи мне, зязюля, кому я здесь нужен?

Скажи мне, зязюля*, кому я здесь нужен?
Кому я здесь нужен и сколько мне лет
Ходить по-соседски к соседке на ужин
На хутор, которого, может, и не нет
Не я ль его выдумал, зная, что где-то,
Есть старый колодец, в котором вода
Давно уже высохла в жаркое Лето,
И, нас не дождавшись, ушла навсегда…
Есть дом с покосившейся старой стеною
И крыша, в которую небо глядит
Такой я уже никогда не построю…
Такою не буду водою облит…

*Зязюля - У шматлікіх народаў зязюля сімвалізавала надыход вясны і прадказвала будучыню: "Зязюля, зязюля, скажы, колькі мне гадоў жыць?". Па народных уяўленнях, колькі разоў зязюля пракуе, столькі чалавеку, які варажыў, гадоў пражыць засталося. Вясной, калі чулі першае куванне зязюлі, трэба бразгацець манетамі (ключамі) у кішэні, каб увесь год быць з прыбыткам. Зязюля таксама была сімвалам дрэннай маці з той прычыны, што яна не даглядае сваіх птушанят, а падкідвае яйкі ў гнёзды іншых птушак. І сёння "зязюльчыным падарункам" клічуць дзіця, народжанае не ў шлюбе. А жанчыну, якая перакладае клопаты пра родных дзяцей на чужыя плечы, таксама клічуць "зязюляй".