Я не пакінуў мару ў то,
што будзем мы з табою разам.
I ўбачым мы наша дзіцё,
ім ганарыцца будзем, разам!
I волас першанькі сяды
згарне да стомы нас абодва,
і скажаш ты: «Усё, стары…».
Памрэм мы разам,
ў час апошні.
Насыплюць могілкі і крыж,
дзе два грабы памоўклі разам.
А дзеці прыйдуць и спяюць:
«Вось, мы і тут, мамуля с татам!
Не плачце, мілыя, бо так
вы навучылі нас яднанню.
Мы зноўку разам, і ніяк,
нідзе не згубім мы астатніх!»
… I стане нам дваім цяпло,
усе мы разам, там, наверсе.
А я да ты ў сваёй зямлі
абдымем рукі і ўсміхнемся.
Разам
© Copyright: Александр Шевчик, 2013
Свидетельство о публикации №113011011355
Свидетельство о публикации №113011011355
Рецензии